Voor niets komt de zon op!

Hallo lieve mensen!

Het avontuur is sinds vorige week dinsdag echt begonnen. In alle vroegte zijn we vorige week dinsdag vertrokken vanuit Sydney naar Dubbo. Zes en half uur in de trein gezeten, maar was geweldig. We reden door the Blue Mountains gebied, geweldig! :D Overal bomen, hoge bergen en water. Het was net een achtbaan trouwens je moest wel rustig blijven zitten gezien de trein nogal op en neer ging. Nadat we langs de Blue Mountains kwamen we in de dessert. Grote vlakten met alleen zand, dor en weinig bomen veel vee en af en toe een keer een huisje. Weidse vergezichten, leuk om te zien.

Echter toen zaten we nog lekker in de airco, toen we eenmaal uit de trein stapten raakten we bijna bevangen door de warmte. Het was 40 graden buiten. :O We moesten wachten in 'the Waiting Hall' Kerry (onze baas) zou ons komen ophalen.
Hij bracht ons naar het huisje toe waar we nu een week hebben doorgebracht. Ik zal jullie vertellen, ik heb nog nooit zoiets gezien. Het is vies, kaal, ongezellig, klein en we worden bewaakt door twee enorme pitbulls. Dat was vergeleken bij onze keurige hostel wel eventjes iets anders. Maar dat was nog niet alles een uur later kwam onze huisgenoot binnen. Nou heb wederom nog nooit zoiets gezien. Lang haar, zwarte kleding en draait de hele dag Marilyn Manson muziek (en kijkt alleen maar horror films). Ach, ja smaken verschillen! ;) Maar hij bleek wel vriendelijk te zijn.

Hij is met ons naar de supermarkt geweest. Daar hebben we veel schoonmaakmiddel ingeslagen. Toen we terug waren hebben we eerst de hele keuken en badkamer schoongemaakt. Echter eergisteren zijn we ons wezeloos geschrokken. Ik was in de slaapkamer toen ik Anouk ineens heel hard hoorde schreeuwen. Zat er een soort van hagedis/salamander (we weten nog steeds niet helemaal was het was, maar het leek hier op) op de muur, echt een joekel. Zo ontzettend vies, de huisgenoot probeerde hem te vangen maar hij was nogal snel. Hij sloeg er toen een bakje op alleen daardoor brak de staart af. En nu komt het meest gore, die staart bleef bewegen terwijl het beest in dat bakje zat!!! Verschikkelijk vies!. Maar het is nu schoon (hopen we). Dat is toch wel erg prettig.

De volgende dag moesten we om vier uur opstaan want om vijf uur vertrokken we naar de boerderij. Dat was nog eens een uur rijden, Narromine heet het plaatsje. Maar dat is echt geweldig, we moesten door the outback. Er was zoveel te zien geweldig! Je komt kangaroo's en hele bijzondere vogels tegen, dat is echt super! Alleen je moet wel oppassen want de kangaroo's springen zo voor de auto. Dat hadden we vanochtend namelijk. Maar dat is echt geweldig. Ze zien er heel schattig uit! :D

Eenmaal op de boerderij aangekomen kregen we een soort van buidelzak waar we de sinasappels in konden stoppen. De eerste dag hebben we ieders twee 'beans' gevuld. Dat zijn bakken van een meter bij een meter en ongeveer een halve meter hoog. Er moeten nogal wat oranges in om die te kunnen vullen. Het was ontzettend warm die dag, dus dat was hard werken.
De volgende dagen was er niet veel werk toen moesten we naar the Office om trucks te wassen. Dat was echt super, gezien het nog steeds erg warm was en er volop water aanwezig was. Echter Anouk en ik hebben allebei nog nooit zulke vieze trucks gezien. Ze zaten onder de modder, olie en vooral zand. Maar dat is niet vreemd natuurlijk. De auto's vielen nog net niet uit elkaar. Maar dat was erg gezellig samen.

Verder zijn we wezen zwemmen in Dubbo. Het dorp Dubbo stelt niet veel voor, weinig winkels, weinig te beleven. Op een bekende dierentuin en gevangenis zul je hier weinig vinden. Dus na werktijd moeten we onszelf echt vermaken zeker omdat het huis buiten het centrum staat. De mensen zijn wel vriendelijk.

Gisteren is Jakob vertrokken en er zijn nu twee Franse meisjes. Dat is erg gezellig, zij werken ook allebei op de boerderij. 's Avonds moesten wij de deur op slot doen, Jakob had ons de sleutel gegeven. Maar wat blijkt hij kan van binnenuit niet op slot. Dus wij hem opbellen. Blijkt hij doodleuk in al die tijd dat wij daar waren nog nooit de deur op slot gedaan te hebben 's avonds! :O De enige optie is de deur van buiten op slot doen, over het hek klimmen langs de honden zien te komen en via een andere deur die wel op slot kan naar binnen. Maar dat is geen optie, de honden zijn namelijk niet erg vriendelijk. Dus hebben we de bank voor de deur geschoven met daarop een stoel die zou vallen als een inbreker naar binnen zou willen... Haha, klinkt belachelijk als ik zo lees. Maar ja dat is hoe we nu moeten (over)leven.

Vandaag is onze laatste dag op de boerderij want ze hebben alleen nog maar hele kleine sinasappels over, waardoor het dus erg lang duurt voordat we een box gevuld hebben. Het plukken van de sinasappels is niet echt eenvoudig want we moesten gisteren en vandaag de grote bomen doen. Je moet een ladder gebruiken om ook bij de bovenste te komen, wat elke keer voor een-bijna-dood-ervaring zorgt! Want die ladders zijn zo instabiel en hebben geen grip op de treden en op een ernstig onprofessionele manier aan elkaar gelast. Als je maar iets beweegt dan beweegt de ladder ook! Van een arbo-dienst hebben ze geloof ik nog nooit gehoord hier! Maar we hebben het tot nu toe nog steeds overleefd.

Morgen blijven we nog in Dubbo maar dan vertrekken we waarschijnlijk naar the Blue Mountains om als het goed later weer terug te komen om Kerstmis te vieren bij de baas van het bedrijf. Hij had ons namelijk uitgenodigd.

Dit was het dan tot nu toe, ik heb nu ook een australische telefoon het nummer is 0061411809609. Weer bedankt voor alle reacties is echt super leuk!
Het gaat jullie goed, vanuit het land van de 'no worries', Elsemiek